صدرِ اعظـــــــــــــم

کاش این عزیز هم نظری هم به ما کند!

صدرِ اعظـــــــــــــم

کاش این عزیز هم نظری هم به ما کند!

صدرِ اعظـــــــــــــم

تویی بهانه ‌ام اما بهانه‌ای که ندارم
گذاشتم سر خود را به شانه‌ای که ندارم
تمام عمر کشاندی مرا به سوی نگاهت
تمام عمر به سویِ نشانه‌ای که ندارم
زِ رقعه

آخرین نظرات
  • ۱۲ بهمن ۰۱، ۰۰:۰۸ - شاگرد بنّا
    احسنت
پیوندهای روزانه

۲۴ مطلب با موضوع «تدبر» ثبت شده است

بسم الله الرحمن الرحیم

یَا حَسْرَةً عَلَی العِبادِ مَا یَأتِیهِم مِنْ رَسُولٍ إلّا کانوا بِهِ یَسْتَهْزِئُونَ ۳۰ یس

افسوس بر [این] بندگان! هیچ فرستاده‌ای برای آنان نیامد مگر این که او را مسخره می‌کردند.

 

همیشه همین بوده است.

وقتی جبهه‌ی الهی، حرف حق به میدان می‌آورد. و با آن حرف حق می‌تواند نظم آن‌ها را به هم بریزد، همه‌ی کفار برای زمین زدن او به میدان می‌آیند.

چرا با جمهوری اسلامی دشمن هستند؟ چون می‌دانند نظامی سر برآورده‌است که با شعارهای دینی به پیشرفته‌ترین سکوهای جهان دست پیدا می‌کند.

# امروز

# بصیرت

# تبیین

# دشمن

۰ ۲۴ مهر ۰۱ ، ۰۱:۱۶
صلوات

بسم الله الرحمن الرحیم

سوره‌ی مبارکه‌ی نساء پر از دستورات اجتماعی است. از اصلاح روابط مالی و روابط اجتماعی، اجرا و کیفیت حدود در اجتماع تا دستورات جنگی و نظامی و نوع مواجهه‌ی صحیح مومنین با منافقین، محوریت رسول الهی در اخبار و نزاع‌های اجتماعی. و در نهایت دل‌دادگی تمام به دستورات رسول. در اصل، سوره‌ی مبارکه‌ی نساء با بیان این‌ها، اتصال جریان احکام اجتماع به خدا و رسل را در نظر دارد.

در اوج گمراهان سوره کسانی هستند که می‌خواهند بین خدا و رسول فاصله بیندازند. یعنی مسیری بینابینی را دنبال کنند. خدا را قبول داشته باشند ولی در عین حال رو به طاغوت بیاورند. یعنی یک کفر تمام عیار. (آیات ۱۵۰ تا ۱۵۲)

همه‌ی مخالفت‌های سوره در این چارچوب تحلیل می‌شوند.

در این صورت جریان غربی‌گرایی و شرق‌گرایی و عرفان‌های مختلف که هر کدام برای زندگی بشر می‌خواهند راهی را ایجاد کنند و دین اسلام را به صورت یک آرزوهایی مطرح کنند، آخرت را به نگاه خود تفسیر کنند و احکام و دستورات و قانون‌های زندگی را از سایر مکاتب بگیرند و ترویج کنند؛ هشداری است که با هدایت این سوره قابل حل است.

در نهایت امر، سوره پس از باور این که دستورات خدا و رسل همه دستورات خدا هستند، برای مردم قرآن را با برهان و نور روشنگر آشنا می‌کند. و بیان می‌کند که اگر مسیر ایمان و اعتصام بالله را بپیمایند به سه دستاورد رحمتی از او و فضلی و جریان هدایتی به صراط مستقیم بشارت می‌دهد. خدا یاری بدهد.

***

دو نکته برای توجه بیشتر در انتها قابل ذکر است:

 

۱. کفر، اهل کتاب، هم‌چنین منافقین این سوره با این راستا قابل مطالعه هستند که می‌خواهند خط قرآن و پیامبر را از خدا جدا نشان دهند، به هر طریق ممکن و راه‌های دیگری را قابل پیروی جلوه دهند.

به این منظور، در این سوره ویرانی بنیان‌های اخلاقی و اعتقادی دو جریان اهل کتاب برملا می‌شود. از جمله غلو در دین مسیحیت توسط اهل کتاب آنان است. در حالی‌که عدم استنکاف حضرت مسیح نسبت به عبد بودن و عدم استکبار ایشان ثابت است. (۱۷۱ و ۱۷۲) و دشمنانی از اهل کتاب یهود که  کلام را از مواضع و نقاط اشاره‌ی خود منحرف کرده و در تحریف کلام تبحر دارند. (۴۴ و ۴۶) و پس از آن، آنان را به به ایمان آوردن دستور می‌دهد که در غیر این صورت واژگونی صورت‌ها و وجوه آن‌ها و دچار شدن به لعنتی مانند اصحاب سبت، عاقبت سخت آن‌ها خواهد بود. (۴۷)

 

۲. در عین کشیدن خط بطلان بر تحریفات دو آیین مسیحی و یهودی، خط هدایتی رسل را یکپارچه و نزول قرآن از ناحیه‌ی علم خدا را قطعی می‌داند.

اما از این میان، راسخان در علم از اهل کتاب و هم‌چنین مومنین هستند که به محتوای نازل‌شده بر پیامبر و قبل از ایشان ایمان می‌آورند. که با ورود به عرصه‌ی اقامه‌ی دین اجر عظیمی دریافت خواهند نمود. (۱۶۲ تا ۱۶۶)

 

# العلم

# نظام سازی

۰ ۱۷ فروردين ۰۱ ، ۰۸:۱۰
صلوات

بسم الله الرحمن الرحیم

هر جا نور بیشتر آن‌جا مگس‌ها هم بیشتر. وقتی در شب‌ها چراغ مهتابی روشن است و اگر پنجره‌ی خانه باز باشد، حتما دیده‌اید که مگس‌ها و بعضا خر[=بزرگ]مگس‌ها وارد می‌شوند!

و شاید تجربه‌ای داشته باشید که وقتی وارد شوند دیگر بیرون نمی‌شوند و احیانا تا شما را کوره به در نکنند ولتان نمی‌کنند!

این هم ماجرایی است. البته با راه حل و ترفندی برون می‌شوند. یک راهکار برای بیرون کردن این‌ها این است که همه‌ی چراغ‌ها را خاموش کنید. در بیرون را باز کنید و چراغ‌های شبه‌مهتابی راهرو را روشن کنید تا بیرون بروند.

این هم ماجرایی است! در جامعه‌ی ما هم همین‌گونه است. هیچ وقت مگس‌ها در قعر چاه ظلمات دنبال چیزی نمی‌گردند. بلکه هرجا نور باشد سر و کله‌شان پیدا می‌شود. بحمدالله در جامعه‌ی ما هم که نور هست، تا بخواهی مگس فراوان است. چرا که نور خورشید در آن فروزان است و جهان را روشن می‌کند به برکت ایمان، ایمان مردم.

و یک سوال بپرسیم: برای بیرون‌کردن مگس‌های کوچک خانه‌ها راهی پیدا می‌شود. آیا برای رهایی از مگس‌های بزرگ جامعه راهی سراغ دارید؟

# تقوا

# جامعه سازی

۰ ۱۵ فروردين ۰۱ ، ۰۷:۳۵
صلوات

بسم الله الرحمن الرحیم

و إذا تتلی علیهم ءایاتنا بینات تعرف فی وجوه الذین کفروا المنکر

یکادون یسطون بالذین یتلون علیهم ءایاتنا... ۷۲ حج

 

و وقتی آیات‌مان را بر آن‌ها به صورت روشن و تبیینی یکی‌پس از دیگری می‌آوریم و تلاوت می‌کنیم، در کانون توجه کسانی که کافر شدند نتایج انکار را تشخیص می‌دهی، به طوری که نزدیک است بر کسانی که برآن‌ها آیات خود را تلاوت می‌کنیم بتازند...

 

لذا تلاوت تبیینی آیات باید به گونه‌ای باشند که کافران (یعنی کسانی که دنیاپرست هستند و سبیل خدا را مانع رسیدن به دنیای خود می‌بینند و می‌خواهند آن را ببندند، و بلکه دین را اجیرشده خود می‌خواهند طوری که منافع آن‌ها را تضمین کند) تیغ ترفندهایشان کند شود و ببینند نه کارها و نه منطق‌شان دیگر پاسخگو نیست و لذا آن قدر خشمگین و غضبناک و برانگیخته شوند که گویی آماده‌اند بر کسانی که دل به قرآن داده‌اند حمله‌ور شوند...

اگر می‌بینیم که تلاوت قرآن ما این گونه دنیاپرستان دشمن دین را به خشم نمی‌آورد نشان می‌دهد باید بازبینی جدی‌ای داشته باشیم.

 

قابل توجه: حضرت آقا در دیدار خبرگان۱ فرمودند که اگر جهاد تبیین معارف و حقایق به درستی صورت نگیرد دنیاپرستان دین را وسیله‌ی دنیاپرستی خود خواهند کرد، پناه بر خدا.

 

۱. دیدار خبرگان رهبری ۱۴۰۰/۱۲/۱۹

# امروز

# تبیین

۰ ۲۳ اسفند ۰۰ ، ۰۱:۰۰
صلوات

بسم الله الرحمن الرحیم

ای مؤمنان اگر از فرقه‌ای از کسانی که کتاب دستشان هست پیروی کنید شما را بعد از ایمانتان به کفر برمی‌گردانند.

چطور است که به کفر کشیده می‌شوید در حالی که برایتان آیات خدا دارد تلاوت می‌شود و بین شما فرستاده‌ی اوست؟

و کسی که به خدا تمسک جوید و رها نکند بی‌شک به صراط راست و باقوام هدایت شده است.

ای مؤمنان تقوای خدا را رعایت کنید آن طوری که سزاوار و حق تقوای اوست و نمیرید مگر اهل تسلیم.

و همگی به صورت جمعی به ریسمان الهی چنگ بزنید و پراکنده نشوید و یاد کنید نعمت خدا را که...

 


 

این آیات برای ما پناهگاهی را معرفی می‌کند که در مقابل جریان باطل اهل کتاب، اگر به آن عمل کنیم گمراه نمی‌شویم. آن چیست؟ ما در این آیات چه می‌بینیم؟

  • یک جامعه‌ی مومن.
  • یک جریان ماهر در انحراف افکار عمومی و به کفر سوق‌دهنده‌ی ایشان که در زمانی که رسول الهی در جامعه حاضر است؛ این‌ها طراحی‌هایشان را دارند پیاده می‌کنند.
  • و یک مؤمنانی در این جامعه مومن که خطر سقوط و هلاکتشان در مجاورت با این‌ها اگر از آن‌ها اطاعت کنند، حتمی است.
  • و یک مجموعه آیات الهی است که دارد تلاوت می‌شود.
  • و مهم‌تر رسولی که در میان آن‌هاست و مرجع همه‌ی امور است.

 

خداوند متعال این آیات می‌فرمایند:

اگر از این‌ها اطاعت کنید شما را به کفر خواهند کشید. اولا.

 

ثانیا می‌دانید چرا شما به این دچار می‌شوید که از این‌ها تبعیت کنید؟ این به خاطر این است که شما «توجه» خود را به جای اشتباهی معطوف کرده‌اید. غفلت کرده‌اید. چرا به آن‌ها توجه می‌کنید؟

مگر آیات الهی در بین شما نیست که دارد تلاوت می‌شود؟ مگر شما در جریان یک عملیات گسترده علیه جبهه‌ی کفر و نفاق نیستید؟ و این آیات که در حال تلاوت است، راهنمای شما نیست؟

مگر رسول الهی در میان شما مرجع همه‌ی امور نیست؟

خداوند این دو را برابر با اعتصام به خودش به حساب آورده است و هدایت به صراط مستقیم.

 

+ سوره خاندان عمران آیه ۱۰۰ تا ۱۰۳

+ امروز ساعت ۱۸ سخنرانی مهم رهبر انقلاب

+ یادمان نرود که در شب‌های نزول قرآن، قرآن از میان شکافت. دعا بفرمایید.

# بصیرت

# شناخت

۱ ۱۲ ارديبهشت ۰۰ ، ۱۵:۳۱
صلوات

بسم الله الرحمن الرحیم

قُل لا أملکُ لِنَفسی نَفعاً و لا ضَرّاً إلَا ما شاءَ الله

و لَو کُنْتُ أعْلَمُ الْغَیْبَ لَاسْتَکْثَرْتُ مِنَ الخیرِ و ما مَسَّنِیَ السّوء

...

(۱۸۸ سوره‌ی مبارکه‌ی اعراف)

 

اگر علم غیب داشتیم قطعا خیر خود را بیشینه می‌کردیم.

ولی ما مأمور به وظیفه‌ایم.

تجربه‌های سختی از سرمان گذشته است.

 

نباید به گذشته باز گردیم.

سال ۹۰ و ۹۱ همه‌ی جریان خودی به هم می‌پریدند. آقا آن سال‌ها می‌فرمودند اصلی و فرعی کنید.

الان هم مسأله‌ی اصلی بهبود وضع مردم و حرکت در جهت آرمان‌های جهانی‌مان است؛ از همه‌ی جهات.

 

وقت نداریم که کار دیگری کنیم.

گام دوم را برداریم. به فضل الهی.

# امتحان

# تمدن سازی

# نیاز واقعی

۱ ۰۵ اسفند ۹۸ ، ۰۰:۲۴
صلوات

بسم الله الرحمن الرحیم

اگر حضرت آقا تصمیم را روی دوش تصمیم سران سه قوه نمی‌فرستادند. و جریان تصمیم سه قوه را محکم نمی‌کردند. و شخصا دستور فی الفور برای کاهش قیمت و ... صادر می‌نمودند.

 

اولا ورود ایشان به جریان و روال قانونی (با حفظ این که از جهت قانونی هم ورود ایشان منعی ندارد)، می‌توانست بهانه را برای افراد بازکند که با خالی‌کردن شانه از زیر قانون و مسئولیت خویش، عده‌ای بگویند ایشان اجازه‌ی کار قانونی نمی‌دهد و با فتنه‌پراکنی با وسیله قراردادن بخشی از قانون علیه بخش مهم‌تر قانون، فضا را آلوده‌کنند. درنتیجه، در لایه‌های پایین‌تر هیچ قانونی ضمانت اجرایی نمی‌توانست داشته باشد.

به همین دلیل بهترین میخی که باید کوبیده شود میخ قانون بود که آقا این کار را انجام دادند.

ثانیا هر تصمیم دیگر می‌توانست شر بیشتری داشته باشد. یعنی این راه و تصمیم تماماً به خیر امّت و کشور بوده است. یعنی اگر ایشان با این خلوص الهی خودشان، کار را از جهتی به نام خود تمام نمی‌کردند (گرچه خودشان از جهت تصمیم‌گیری هیچ ورودی در این زمینه نداشتند)؛

 

دو اتفاق می‌توانست بیفتد:

یک این که جریان اصول‌گرا و اصلاح‌طلب (که این تقسیم‌بندی درست هم نیست) در مجلس فعال شده بودند برای این که لایحه‌ای را به مجلس ببرند تا این هزینه به مقدار قبلی خود بازگردد. جریانی برای این که ما نشان بدهند به فکر مردم هستیم و یا برای این که در دقیقه‌ی نود رأی جمع کنند و جریانی هم برای جلوگیری از آسیب‌هایی که به مردم وارد شده است.

یعنی فارغ از دسته‌بندی‌ها، دو جریان انقلابی و جریان غیرانقلابی فعال می‌شد برای کاهش و برگرداندن به حالت عادی...

و در این شرایط دولت هم خودش ادعا و مدعایی داشت و به این راحتی و با این وضعیت اصلا راضی نمی‌شد که کسی بخواهد کار او را به هم بزند. در نتیجه دو قطبی در میان نمایندگان، و یک دو قطبی دیگر بین دولت و مجلس و نزاعی همه‌جانبه و در کل ماجرا دوقطبی موافقان و مخالفان، شکل می‌گرفت.

 

دو این که افرادی که اغتشاش می‌کردند وضعیت روشنی نمی‌داشتند. برنامه‌ای که هر کسی اندکی تأمل کند می‌فهمد که برنامه‌ریزی شده در شهرهای کشور چنین اتفاقاتی رقم می‌خورد. و این کار تنها از اشرار جهان و دنباله‌های آنان بر می‌آید. همان‌طور که رسانه‌های آن‌ها و خودشان شخصا از این اغتشاشات و اشرار دفاع می‌کنند!

 

و وقتی دو قطبی در جامعه شکل بگیرد. قطب بازنده‌ای که سال‌ها روی موضوع مذاکره و ... تأکید داشت یا همکار جریان مذکور نامیده می‌شد و قبل از آن با روش دینی بالا نیامده بود، این قطب بازنده، با توجه به این که در شرایط انتخابات چیزی برای از دست دادن نداشت؛ آن طور که در فتنه‌های ۱۰ سال پیش هم مشاهده شد؛ ابایی نمی‌کرد از این که برای جمع‌آوری رأی و یا خالی‌کردن برخی عقده‌های درونی، از گروه‌های اغتشاش‌کننده‌ی سازمان‌دهی شده‌ی میان میدان، استفاده کند. یعنی به سمت خود جذب کند. و برای فشار از پایین از آن‌ها استفاده نماید.

در این صورت مردم و طرفداران خود را هم به صحنه می‌آورد و همراه با آشوب‌گران، علیه دیگر مردم از آن‌ها استفاده می‌کرد.

با این وضعیت، چه اتفاقی می‌توانست بیفتد؟

 

***

 

اما یک مرد خدا با افق دید الهی، فقط می‌تواند این گونه دست این دشمنان خبیث را بخواند.

تا کارهایی که (در این شرایط افراد نوجوان و عادی هم تاحدودی می‌فهمند که این شیوه‌ی اجرای یک طرح نمی‌تواند روش درست و صحیح و دارای جوانب امر صحیحی باشد) ممکن هم هست از سر «ندانستن»، یا از سر «بی‌تدبیری» یا از «سهل اندیشی» باشد یا احتمالا از «نفوذ افراد در لباس مشاور و نزدیکان بعضی از قوا خبر بدهد» نتواند یک چند قطبی ایجاد کند.

زمانی که هم‌زمان حداقل ۱۰ طرح برای مدیریت بنزین وجود دارد.

 

با این شرایط فقط دست و یک قلب الهی می‌تواند همه را یک طرف بیاورد و عوامل اغتشاش‌گر را - که به قول یکی از این خارج‌نشین‌ها در گفت‌وگو با یک شبکه‌ی انگلیسی، دو یا سه سال برایش برنامه‌ریزی شده بود - همگی یک طرف ببرد. آن هم دست‌خالی و شبکه‌ی آن‌ها لو برود. و یک شکست سنگین امنیتی به دشمن وارد کند. این را دشمنان بهتر می‌فهمند. چون آن‌ها هستند که طراحی‌های چندساله‌ی آن‌ها شکست خورده‌است.

آن‌ها می‌دانند که چه عقبه‌ای و چه سرمایه‌گذاری را ازدست داده‌اند.

***

ما چه کاری از دستمان بر می‌آید؟

این که بدانیم سایه‌ی یک مرد الهی همه‌ی تهدیدها را تبدیل به فرصت می‌کند.

البته به یک شرط و آن هم این که شکر این نعمت را همگی به جا بیاوریم. و ان شاء الله قدر این نعمت الهی را بدانیم.

 

پانوشت: خداوند همه‌ی مردم ما و در میان آن‌ها ما را در راه اهل البیت بیش از پیش، تثبیت بفرماید.

# آقا

# آیه

# امتحان

# امروز

# بصیرت

# تجربه تاریخی

۱ ۲۹ آبان ۹۸ ، ۱۶:۲۴
صلوات

بسم الله الرحمن الرحیم

مجموعه‌های فرهنگی ایمانی انقلابی، غالباً برای حل مشکلات نظام و حفره‌های آن شروع و ادامه می‌یابند.

ولی آفت بزرگ این مجموعه‌ها سوار شدن روی سیستم خود و دست‌ها را طوری حائل کردن است که کسی تقلب نکند یا کسی مشابه‌کاری نکند یا کسی کنار ما در نیاید. یعنی کسی با کسی کار نمی‌کند مگر اندازه‌ی خودش یا بزرگ‌تر از خودش باشد. یا رابطه‌ای وجود داشته باشد.

 

این یک آسیب بزرگ ماست. شاید به هم‌دیگر اعتماد نداریم. این هست.

شاید فرد دیگری را لایق این نمی‌دانیم که درباره‌ی نظام کار به خصوصی انجام بدهد! این خیلی خطرناک است.

 

در هر صورت با این که تعدّد مجموعه‌ها با توجه به تعدد مخاطب صرفاً مسئله‌ی بدی شاید نباشد.

ولی این که مجموعه‌های مؤمن در ارتباط‌ها و پروتوکل‌های ارتباطی با هم، بسیار سخت‌ارتباط هستند؛ و به این راحتی دو مجموعه با هم بر کاری متفق نمی‌شوند این بسیار امر سخت و ناگواری است.

# از خودمان شروع کنیم

# امروز

# تشکیلات

# تمدن سازی

۱ ۲۹ شهریور ۹۸ ، ۱۱:۰۵
صلوات

بسم الله الرحمن الرحیم

وقتی حضرت عمار یاسر سلام الله علیه، در جنگ صفین در صف امام علی علیه السلام، شرکت کرد عده‌ای دودل شدند. چرا که از پیامبر عظیم الشأن اسلام، روایتی در اقطار اسلامی پیچیده بود که عمار را گروهی ستمگر و باغی می‌کُشند.

و وقتی ایشان شهید شدند؛ لشگر امویان دچار به هم‌ریختگی شد و فهمیدند که گروه ستمگر هستند. یعنی همان گروهی که قبل از اسلام هم مقابل اسلام تا لحظات آخر به خود تردید راه نداده بود، آن روز در لباس اسلام مقابل اسلام ایستاده بود.

وقتی خبر به معاویه رسید، عمروعاص (علیهما لعنة‌الله و ملائکته و الناس اجمعین) گفت که ما نکشتیم بلکه کسی کشت که او را به مصاف با ما آورده است!!!

***

یک تئوری وجود دارد که از فرعون به ارث رسیده است که «ملت را نفهم و حیوانی چهار پا فرض کن تا تو را اطاعت کنند».

***

امروز داریم می‌بینیم که آقایان در لباس مسلمانی و تئوری‌سازی‌های علمی و دست‌وپازدن‌هایی برای پیشبرد اهدافی، می‌گویند که اسامی شهید را باید از روی تابلوها برداریم. نکته‌ی جالب ماجرا این‌جاست که خیلی هم جدی و با اعتماد به نفس می‌گویند تا مردم را در «یاد شهدا» دچار شبهه و ذهنیت‌های غبارآلود کنند. تا در این مسیر به خیال خودشان، دچار تعلل و تشکیک شوند.

 

گاهی رنج و زحمت زنده‌نگه‌داشتن خونِ شهید از خود شهادت کمتر نیست.

نیتمان را صاف کنیم.

 

+

# شهید

۰ ۲۶ شهریور ۹۸ ، ۱۸:۱۲
صلوات

بسم الله الرحمن الرحیم

یاأیها النبی

حرض المؤمنین علی القتال

إن یکن منکم عشرون صابرون یغلبوا مأتین

و إن یکن منکم مائة یغلبوا ألفا من الذین کفروا

بأنهم قوم لا یفقهون

 

سؤالی که به وجود می‌آید این است که درباره‌ی قیام توابین، چرا این آیه جاری نشد و غالب نشدند.

با این که همه شهید شدند با این حال در جریان عاشورا حرکتی را در تاریخ جاری نساختند؟

نکاتی به ذهن می‌رسد که خود را به خدا پناه می‌دهیم.

 

از شرایطی که از آیه‌ی بالا می‌توان استخراج کرد یکی نفهمیدن کفار است. و در مقابل فقه مؤمنان.

صددرصد نباید به دنبال دنیا در برابر آخرت بود.

بلکه آخرت از میان دنیا می‌گذرد.

و امر مولا گاهی از میان برخی از امور دنیایی می‌گذرد.

یکی از این‌ها امکان در ارض است. اگر امکان در زمین نباشد چگونه می‌توان دین را و حدود الهی را اقامه نمود.

بلکه امکان در ارض هم تابع شرایط است.

یعنی گاهی وظیفه رفتن به سمت تشکیل حکومت در کوتاه مدت است. گاهی شرایط نیست و حرکت در میان‌مدت و بلندمدت طراحی می‌شود. و مبارزه‌ی حاد تشکیلاتی جهت امری مشخص یا پنهان در دستور کار قرار می‌گیرد.

هم‌چنین، بازی‌نخوردن و در زمین دشمن بازی نکردن است. دیدن این که چه اتفاقی دارد در صحنه می‌افتد و تصمیم درست.

این‌ها باید به یک فهم زنده کمک کند. فهمی که در عمل خودش را نشان بدهد.

 

در زمان امام حسن علیه السلام، به تعبیر حضرت آیت الله خامنه‌ای، امام حسن علیه السلام حکومت را به نهضت تبدیل کردند. یعنی یک بازگشت تاکتیکی. برای این که اگر ادامه می‌دادند، با وجود شدت نفاق بنی امیه همه‌ی مؤمنین در هم کوبیده می‌شدند. و پناه بر خدا یاران صادق و مصدق از میان می‌رفتند طوری که قابلیت ادامه‌ی حیات اسلام از بین می‌رفت.

به همین دلیل به دلیل قلت یاران فهمیده و صبور بر امور صعب، این امر دائر بر این اقدام شد.

 

در زمان امام حسین علیه السلام نیز همان امر 10 سال دیگر ادامه پیدا کرد. تا این که نفاق و دورویی بنی امیه به کفر عملی و آشکار تبدیل شد. و مسیر حکومت به سمت فسق علنی و حاکم و امام کفر ظاهر رفت. در این صورت برنامه‌ی امام نیز تغییر نمود. و با نامه‌ی کوفیان، حرکت به سمت امر به معروف و نهی از منکر با جمعیتی بیشتر و بزرگ‌تر ادامه یافت. تا این که می‌توانست به یک حاکمیت بزرگ شیعی تبدیل شود.

اما می‌بینیم که خوف و ترس و هم‌چنین عدم درک درست مسائل، همچون عدم اطاعت از فرستاده‌ی امام جاری است.

***

دوم این که آیا قیام توابین به امر امام زمان (علیه السلام) بود؟

یعنی در ادامه‌ی یک تحریض و تشویقی بود که به شأن پیامبر متصل است؟

شاید ما درک دقیقی نداریم از این موضوع که اگر یک حرکت به امام متصل بشود چه اثر بزرگی پیدا می‌کند. چقدر در رسیدن سریع می‌شود.

اما اگر از غیر مجرا جلو برود، بسیار هزینه می‌شود و به نتیجه کمتری خواهد رسید.

 

هما امامان قاما او قعدا

دو امام همام، امام حسن علیه السلام و امام حسین علیه السلام امام هستند چه بنشینند و چه بایستند. چه امر به جنگ داشته باشند و چه نداشته باشند.

همه‌ی شکست‌های غیر ماندگار و غیر حرکت‌آفرین شیعه در دوران تاریخ، از عدم هماهنگی و رابطه‌ی صحیح امّت با امام نشأت می‌گیرد. یعنی اگر بخش مشخصی از سپاه امام حسن علیه السلام مرزبندی‌ها را درست درک می‌کردند دیگر امام مجبور به عقب نشینی تاکتیکی هم نمی‌شدند. ولی خوب مجبور شدند تا اسلام سالم بماند.

در زمان امام حسین علیه السلام نیز دوباره این اتفاق افتاد. پناه بر خدا آن وضع پیش آمد.

اما بعد از ایشان، امام علی بن الحسین علیه السلام، امام هستند. ایشان شأن هدایتی دارند. باید توابین (و هر جریان دیگری در هر زمان از تاریخ) می‌دیدند امر جهادشان به امام حاضر متصل می‌شود یا خیر.

 

در این صورت ممکن است ایشان بفرمایند که نکنید. ممکن است به طریقی از مجرای وکالت بفرمایند. ممکن است بفرمایند به فرد دیگری چون مختار بپیوندید. و یا این که به طریقی امر را حل بفرمایند.

***

در این حالت، معنای صبر نیز خودش را نشان خواهد داد. صبر بر امر کاری است که بسیار سخت است.

چگونه می‌توان بدون نگاه رحیمانه ایشان صبر کرد. سیل، شیعه را بدون این نگاه رحیمانه می‌برد. صبر ما هم از ایشان است که دلمان می‌خواهد.

***

در اتصال است که یک حرکت ساده برای مثال یک نماز جماعت رابطه‌ی چندبرابری می‌یابد. یا یک زمان مشخص، رابطه‌ای چندهزار برابری در مسیر رشد و تزکیه (فردی و جمعی) هموار می‌کند.

 

خداوند اجر همگی ما را از مصیبت امام حسین علیه السلام بزرگ گرداند.

# تجربه تاریخی

# جامعه سازی

۰ ۲۰ شهریور ۹۸ ، ۰۰:۵۲
صلوات