صدرِ اعظـــــــــــــم

کاش این عزیز هم نظری هم به ما کند!

صدرِ اعظـــــــــــــم

کاش این عزیز هم نظری هم به ما کند!

صدرِ اعظـــــــــــــم

تویی بهانه ‌ام اما بهانه‌ای که ندارم
گذاشتم سر خود را به شانه‌ای که ندارم
تمام عمر کشاندی مرا به سوی نگاهت
تمام عمر به سویِ نشانه‌ای که ندارم
زِ رقعه

آخرین نظرات
  • ۱۲ بهمن ۰۱، ۰۰:۰۸ - شاگرد بنّا
    احسنت
پیوندهای روزانه

۳ مطلب با کلمه‌ی کلیدی «دانشجو» ثبت شده است

از در آمدم توی کلاس. نشستم روی یکی از نیمکت‌ها، کنار یکی از رفقا. بعد از سلام و احوال‌پرسی شروع کردم به دیدن تخته و جزوه‌ای که طی کلاس پرشده بود. مشغول بودم که دوستمان رو به من گفت: «استاد امروز سرش درد می‌کند، از او سوال نپرس!»

با تعجب و سوال، نگاهی به او انداختم. گرفت منظورم چیست!  گفت: «خودش چنین چیزی رو نگفت‌ها. کلاس فلان که قبل از این بود هم به خاطر همین تشکیل نشد!»

+ انگار قند توی دلم آب کردند که هنوز یکی هست که این قدر برای استاد ارج و احترام قائل است!

# استاد

# دانشجو

# دانشگاه

۱ ۲۸ ارديبهشت ۹۴ ، ۰۱:۰۸
صلوات

+ چه کنیم تا آزاداندیشی، گرفتار روزمرگی نشود؟ تکراری نشود؟

-  چه کنیم تا آزاداندیشی، به مسائل فرعی و حاشیه‌ای گرفتار نشود؟

+ چه کنیم تا آزاداندیشی، گرفتار مزربندی‌ها و جناح‌بندی‌هایِ مُفت سیاسی نشود؟!

-  چه کنیم تا آزاداندیشی، در میان هیاهوی یک سری بدبختِ غرقِ در سیاسی‌کاری گم نشود؟

+ چه کنیم تا آزاداندیشی، با قالبی لخت و یک‌نواخت و عاری از هر گونه زیبایی و هنر، ملازم نشود؟

+ چه کنیم تا آزاداندیشی، محملی برای کشف حقیقت باشد نه محملی برای کینه‌ورزی و آتش‌افروزی‌های بی‌فایده؟

-  چه کنیم تا در آزاداندیشی، بعد از یک ساعت داد و بیداد و بحث جدی بتوانیم با همدیگر بخندیم و از همدیگر دل‌گیر نشویم؟

-  چه کنیم تا در آزاداندیشی، اخلاقِ اسلامی رعایت شود؟ حریم‌ها حفظ شود؟ بداخلاقی‌ها تشدید نشود؟

+ چه کنیم دانشجو بتواند پنج دقیقه حوصله کند و خودش را در جریان این موضوعات قرار دهد؟!

چه کنیم...


+ چه کنیم برای «شرط لازمِ برون رفت از همه نابه‌سامانی‌های اجتماعی، فرهنگی و فکری» در «حوزه‌ها و دانشگاه‌ها»؟!

# آزاداندیشی

# دانشجو

# دانشگاه

# فرهنگ

۰ ۳۱ فروردين ۹۴ ، ۲۳:۱۹
صلوات

شنبه‌ها و دوشنبه‌ها استاد ریاضی ما در کلاس «زبان چینی» یاد می‌دهد! تفریح جدید ما این شده که ببینیم چند درصد از کلاس هیچ چیزی نمی‌فهمیم!
یک سری علامت و حرف موهوم و مغلق و پیچیده و درهم‌تنیده که تا می‌آیی به این خطش فکر کنی، استاد شش تخته پرکرده است. از کرامات این درس این است که هیچ شکلی ندارد. از ابتدای ترم تا الان 111 صفحه جزوه گفته شده است. همه چیز هم در اکثر موارد در کلی‌ترین حالت ممکن بررسی می‌شود.
نذر کرده‌اند که یک بار کل کتاب پای تخته نوشته شود! بدون این که اصلا مهم باشد این چیزی که نوشته شده را کسی فهمیده است یا نه! اصلا ضمانتی در کار نیست. در عالم مشکل همیشه از دانشجو بوده؛ اصلا این حرف‌ها به استاد چه مربوط است؟!
کلاس هم همیشه پر است. همیشه استادها وقتی کلاسشان از یک حدی پایین‌تر می‌آید حضور و غیاب می‌کنند. این کلاس نیاز به چنین چیزی ندارد. برایم سوال شده بود چطور می‌شود یک استاد بتواند بدون حضور و غیاب جمعیت کلاس را بالا نگه دارد؟ حتما باید خیلی فن بیان قوی‌ای داشته باشد. یا توانایی‌هایش باید خیلی بالا باشد. الان فهمیده‌ام که اگر طوری درس بدهی که هیچ کس هیچ چیزی نفهمد و هم‌چنین 1000 صفحه مطلب حرف بزنی، دانشجویانت از ترس نمره و ترس جاماندن از جزوه و ... به خود اجازه نمی‌دهند که کلاس را شرکت نکنند. هیچ انگیزه‌ی دیگری هم لازم ندارند تا در کلاس حاضر شوند.
این اواخر اصلا اکثرا حرف استاد را گوش نمی‌دهم. فقط در حال کپی کردن تخته روی کاغذ هستم. مطمئن هم هستم که غیر از سه چهار نفر [شاید اندکی بیش‌تر] هیچ کسی در کلاس هیچ نمی‌فهمد!

+ اصلاحیه

# استاد

# دانشجو

# دانشگاه

# علم مدرن

۰ ۰۱ دی ۹۳ ، ۰۰:۳۹
صلوات