بسم الله الرحمن الرحیم
بعد از طی خیلی از مسیرهای دشوار و طولانی آدم می‌گوید حتما کسی دست آدم را گرفته که به این‌جا رسیده است و حتما همو انسان را به عافیت می‌رساند.
با این حس و حال، آدم خیلی دوست دارد که دیگران بی‌هوده و بی‌راهه نچرخند و زودتر مسیر خود را پیدا کنند و برسند.
حس دیر رسیدن جانکاه است.
و نرسیدن کشنده.
ما را به عافیت به مقصد برسان.
بسم الله الرحمن الرحیم
پس از مدتی در کانون مجموعه‌های تربیتی بودن به نظر می‌رسد مباحث سواد رسانه‌ای با این که خیلی مهم است؛ ولی خیلی توسط بچه‌ها جدی گرفته نمی‌شود! و احتمالا فقط قشر خاصی را جذب می‌کند.
برای تحلیل این موضوع چهار فرض یا بیشتر قابل تصور است!
الف) یا محتوا محتوای مورد نیازی نیست.
ب) یا محتوا جذاب نیست.
ج) یا مخاطب محتوا را به عنوان نیاز خود درک نمی‌کند.
د) یا این که مخاطب آن را به عنوان نیاز به صورت کوتاه مدت درک می‌کند ولی انگیزه ادامه دادن به کلاس را ندارد.
اما با این که می‌توان فهرست فوق را ادامه داد و حالت‌ها را خاص‌تر نمود؛ اما بررسی میدانی نشان می‌دهد در خانواده‌هایی که متدین‌تر هستند و ارتباط آن‌ها با فضای مجازی محدود است. یعنی مهم‌بودن خیلی از کلاس‌های سواد رسانه‌ای را درک نمی‌کنند و اگر هم تشنه شوند خیلی زود فراموش می‌کنند! چون اصلا مسأله‌شان نیست.
و وقتی اصلا چیزی مسأله کسی نباشد به آن دل نمی‌دهد. پارسال تابستان با کسر ۴۰ درصدی تخفیف، بیش از ۲۰ میلیون خرج کلاس کردیم! ولی نه تنها فایده نداشت که بچه‌ها اعتراض هم کردند که چه کلاسی است؟!! الان هم شاید هیچ چیزی از آن کلاس‌ها یادشان نباشد.
فارق از فرم برگزاری کارگاه و کلاس که شاید بتوان به آن انتقاداتی وارد نمود.
کلاس‌ها هم با این که خیلی جو دادیم ولی بچه‌ها بازخورد مثبتی نداشتند. اساتید هم اساتید متخصصی بودند و از مجموعه مورد نظر دعوت شدند.
با همه این‌ها این نشان می‌دهد که احتمالا یک جای کار می‌لنگد!
ریشه جای دیگری است که شاید بعدا آن را نشر دادم ان شاء الله.
بسم الله الرحمن الرحیم
کتابی که روایت آن از یک خانواده‌ی عشایری و چالش‌های زندگی آنان شروع می‌شود و پیش می‌رود. وقایع کتاب به سرعت از نگاه انسان می‌گذرد. و انسان دوست داشت زمان بیشتری را با مصدق طاهری، شخصیت دوست‌داشتنی کتاب، بگذراند. بیشتر با او زندگی کند و خاطره‌هایش را بشنود. بی‌شک وجود چنین افرادی انقلاب را پیش برده است. افرادی گره‌گشا نترس، عاقل، اهل مطالعه و اهل روشن‌گری و #جهاد_تببین و خوش‌اخلاق و اهل جذب انسان‌ها.
قسمت ازدواج ایشان که همزمان با واقعه سال ۱۳۶۰ و سقوط هواپیمای سی-۱۳۰ حامل شخصیت‌های برجسته‌ی نظامی کشور۱ بود با اتفاقات جاری کشور برایم مورد تأمل بود. این اتفاق مشابه این روزهای کشور، ایران را به بهت و عزا فرو برد. آن چه امروز تجربه می‌کنیم۲ باعث شد کتاب را بهتر بفهمم. طبیعتا در فضای عزای جامعه سقوط هواپیما باعث شد که ازدواج ایشان طبق خواسته‌ی ایشان ساده برگزار شود و خیلی بریز و بپاش نداشته باشد.
ماجرای ازدواج ایشان هم جالب است که باید بخوانید!
=====
۱) در آن پرواز سرلشگر ولی الله فلاحی (رئیس ستاد مشترک ارتش)، سرتیپ موسی نامجو (وزیر دفاع و نماینده امام در شورای عالی دفاع)، سرتیپ جواد فکوری (فرمانده نیروی هوایی و وزیر دفاع و مشاور در ستاد مشترک ارتش)، یوسف کلاهدوز (قائم مقام سپاه پاسداران انقلاب اسلامی) و محمد علی جهان‌آرا (فرمانده سپاه پاسداران انقلاب اسلامی خرمشهر) و افراد دیگر به شهادت رسیدند و ۱۸ مسافر و ۴ نفر از کادر پرواز جان سالم به در بردند. کشور در عزا فرو رفت.
۲) دقیقا مثل اتفاقی که در این روزها شاهد آن هستیم. سقوط هلی‌کوپتر حامل خادم الرضا (علیه السلام)، خادم ملت، حاج سید ابراهیم رئیسی، رئیس جمهور دوست‌داشتنی و یاران پروازی ایشان را به لقاء خدا رساند. و باعث شد ایشان در هنگام خدمت و یک سفر استانی شهید شوند. همه فهمیدند که شخصیتی را از دست دادند و کشور سراپا گریان شد. همه علاقه داشتند که در تشییع ایشان حاضر شوند و به ایشان نماز بخوانند. این اتفاق عده‌ی زیادی را به خاطر سخنانی که علیه ایشان زده می‌شد، شرمنده کرد.
افرادی که در این سانحه همراه ریاست جمهور آقای سید ابراهیم رئیسی بودند، هفت نفر بودند: سید محمدعلی آل هاشم (امام جمعه معتبر تبریز)؛ مالک رحمتی (استاندار آذربایجان شرقی)، سید مهدی موسوی (رئیس تیم حفاظت ریاست جمهور)، و سه خلبان پروازی سید طاهر مصطفوی، محسن دریانوش، بهروز قدیمی.
بسم الله الرحمن الرحیم
بدون شرح
پ.ن: البته ان شاء الله بعید است ما دست از بلاگ‌نویسی برداریم!
بسم الله الرحمن الرحیم
وبلاگ‌نویسی هدف می‌خواهد. البته شاید باید گفت هر کاری هدف می‌خواهد!
ولی «تمرین نویسندگی»، «ارتباط متنی با دوستان»، «آرامش روح و روان بر اثر تولید و انتشار متن» و ...، شاید اهدافی باشند که کسی بتواند براساس آن‌ها نویسندگی با وبلاگ را آغاز کند.
اما نوشتن از مسائل شخصی و زندگی شاید هیچ وقت برایم جذاب نبوده و نیست.
جدیدا به ویراستی رفتم. طبق چارچوب‌های پیام‌رسانی، ویراستی جزء «پیام‌رسان‌های متن‌محور» و «ریزبلاگ‌ها» محسوب می‌شود.
برای کسانی که در مسیر بلاگ‌نویسی بودند شاید نوشتن در این نوع پیام‌رسان‌ها بخشی از آرامش بلاگ را منتقل کند.
و باید بگویم، توئیتر برایم فضای مطلوبی نیست. میدان حمله‌ی اخبار و وقایع با ربط و بی‌ربط!
و در آن یا انسان حس غربت و تنهایی دارد، یا حس تهاجم و مبارزه.
ولی در ویراستی فعلا آرامش‌داریم.
و من الله التوفیق
بسم الله الرحمن الرحیم
نهنگ‌های بی‌تربیتی بسیار ناگهان‌تر از آن‌چیزی که فکر می‌کنیم، متربی‌ها را می‌خورند و به خود جذب می‌کنند.
یک کم جذابیت‌های ظاهری را باید کاست و کمی به جذابیت‌های باطنی پرداخت.
بسم الله الرحمن الرحیم
یَا حَسْرَةً عَلَی العِبادِ مَا یَأتِیهِم مِنْ رَسُولٍ إلّا کانوا بِهِ یَسْتَهْزِئُونَ ۳۰ یس
افسوس بر [این] بندگان! هیچ فرستاده‌ای برای آنان نیامد مگر این که او را مسخره می‌کردند.
همیشه همین بوده است.
وقتی جبهه‌ی الهی، حرف حق به میدان می‌آورد. و با آن حرف حق می‌تواند نظم آن‌ها را به هم بریزد، همه‌ی کفار برای زمین زدن او به میدان می‌آیند.
چرا با جمهوری اسلامی دشمن هستند؟ چون می‌دانند نظامی سر برآورده‌است که با شعارهای دینی به پیشرفته‌ترین سکوهای جهان دست پیدا می‌کند.
بسم الله الرحمن الرحیم
یک معادله‌ی خیلی ساده است.
جلوه‌ی بصری بانوان محجبه ایرانی، ثابت‌کننده‌ی جمع بین دین و پیشرفت است.
سال‌ها کوشیدند بگویند که دین را اگر کنار بگذارید پیشرفت می‌کنید. ما تنها با یک لباس می‌گوییم که پیشرفت می‌کنیم؛ دین هم داریم!
و این یعنی جوهره‌ی تمدن غربی زیر پای بانوان ایرانی متدین است!
پس نه عجب اگر فرانسه، مهد گفت‌وگوی تمدن‌ها (!!!)، درباره‌ی حجاب، از هر نوع محرومیت اجتماعی (محرومیت حضور در مدرسه و دانشگاه) فروگذار نکند.
بسم الله الرحمن الرحیم
