بسم الله الرحمن الرحیم
پس از مدتی در کانون مجموعههای تربیتی بودن به نظر میرسد مباحث سواد رسانهای با این که خیلی مهم است؛ ولی خیلی توسط بچهها جدی گرفته نمیشود! و احتمالا فقط قشر خاصی را جذب میکند.
برای تحلیل این موضوع چهار فرض یا بیشتر قابل تصور است!
الف) یا محتوا محتوای مورد نیازی نیست.
ب) یا محتوا جذاب نیست.
ج) یا مخاطب محتوا را به عنوان نیاز خود درک نمیکند.
د) یا این که مخاطب آن را به عنوان نیاز به صورت کوتاه مدت درک میکند ولی انگیزه ادامه دادن به کلاس را ندارد.
اما با این که میتوان فهرست فوق را ادامه داد و حالتها را خاصتر نمود؛ اما بررسی میدانی نشان میدهد در خانوادههایی که متدینتر هستند و ارتباط آنها با فضای مجازی محدود است. یعنی مهمبودن خیلی از کلاسهای سواد رسانهای را درک نمیکنند و اگر هم تشنه شوند خیلی زود فراموش میکنند! چون اصلا مسألهشان نیست.
و وقتی اصلا چیزی مسأله کسی نباشد به آن دل نمیدهد. پارسال تابستان با کسر ۴۰ درصدی تخفیف، بیش از ۲۰ میلیون خرج کلاس کردیم! ولی نه تنها فایده نداشت که بچهها اعتراض هم کردند که چه کلاسی است؟!! الان هم شاید هیچ چیزی از آن کلاسها یادشان نباشد.
فارق از فرم برگزاری کارگاه و کلاس که شاید بتوان به آن انتقاداتی وارد نمود.
کلاسها هم با این که خیلی جو دادیم ولی بچهها بازخورد مثبتی نداشتند. اساتید هم اساتید متخصصی بودند و از مجموعه مورد نظر دعوت شدند.
با همه اینها این نشان میدهد که احتمالا یک جای کار میلنگد!
ریشه جای دیگری است که شاید بعدا آن را نشر دادم ان شاء الله.
