بسم الله الرحمن الرحیم
قُل لا أملکُ لِنَفسی نَفعاً و لا ضَرّاً إلَا ما شاءَ الله
و لَو کُنْتُ أعْلَمُ الْغَیْبَ لَاسْتَکْثَرْتُ مِنَ الخیرِ و ما مَسَّنِیَ السّوء
...
(۱۸۸ سورهی مبارکهی اعراف)
اگر علم غیب داشتیم قطعا خیر خود را بیشینه میکردیم.
ولی ما مأمور به وظیفهایم.
تجربههای سختی از سرمان گذشته است.
نباید به گذشته باز گردیم.
سال ۹۰ و ۹۱ همهی جریان خودی به هم میپریدند. آقا آن سالها میفرمودند اصلی و فرعی کنید.
الان هم مسألهی اصلی بهبود وضع مردم و حرکت در جهت آرمانهای جهانیمان است؛ از همهی جهات.
وقت نداریم که کار دیگری کنیم.
گام دوم را برداریم. به فضل الهی.