زمان خالی نیست.
بسم الله الرحمن الرحیم
راهی جز دیدن دو صف و جبهه در صحنه‌ی تاریخ نیست. این دو صف همواره وجود دارند و پرچم‌دارانی در عالم دارند.
یعنی اگر جوری عالم را تفسیر کنند که در عالم فقط فساد باشد این نگاه، نگاه درستی نیست. حالا در زمان امام حسین علیه السلام می‌خواهد باشد. می‌خواهد زمان امام کاظم علیه السلام باشد. می‌خواهد زمان حضرت عیسی علیه السلام باشد. می‌خواهد زمان حضرت هود علیه السلام باشد. یا هر زمان دیگر.
یعنی امر هدایت بلاتکلیف نیست. در هیچ زمان تاریخ.
یک نگاه اشتباهی در عالم هست که فساد فراگیر را توصیف و توجیه می‌کند. البته این به دلیل شمارش گزینه‌های محدود است که در نتیجه‌ی آن این اتفاق می‌افتد. یعنی ممکن است کسی آدم‌های ناباب را ببیند و به خود بهراسد. ولی در مقابل آیا آدم سالم هم نیست؟
این نوع نتیجه‌گیری با توجه به خداوند خالق متعال که برای یک انسان به این ضعیفی این همه نعمات را از قبل فراهم نموده است، خیلی دور از انصاف است.
اگر انصاف داشته باشیم باید در میان جریان‌های موجود یک جریان حق پیدا کنیم که به اذن، هدایت می‌کند. صفی که باطل محض همواره مخالف اوست. این جبهه‌ی حق باید به خدا ایمان داشته باشد.
و جبهه‌ی باطل در عمل و اخلاق و گفتار و افکار به خدا ایمان ندارد. گرچه ممکن است حالتی نفاق گونه داشته باشد.
حق محض همواره در عالم پیدا می‌شود.
بگردیم می‌فهمیم نائب امام و وصی آخرین پیامبر چه کسی است و چه جریانی او را تقویت می‌کنند.
زمان خالی نیست.
اگر قبلا در بیان ثبت نام کرده اید لطفا ابتدا وارد شوید، در غیر این صورت می توانید ثبت نام کنید.