بسم الله الرحمن الرحیم
معروف است که هر کسی ستاره‌ای دارد.
بعضی ستاره‌هایی که در تلویزیون و برنامه‌های شبانه هستند.
که سیاسیون غیرالهی از آن‌ها بهترین بهره‌برداری را می‌کنند.
یا ستاره‌هایی که روزی کنارمان روی زمین بوده‌اند ولی امروز در آسمان هستند.
ستاره‌هایی که با آن‌ها می‌توان راه را پیدا کرد.
ستاره‌های شما چه شکلی هستند؟
بسم الله الرحمن الرحیم
شهود سال چهلم انقلاب با «همان» آرمان‌ها و ارزش‌های چهل دهه‌ی پیش، یک معجزه در جهان امروز است.
استفاده و به کار بستن نسخه‌های پیشنهادی غربی که به بدبختی بی‌هویتی، فسادها و بی‌بند و باری‌ها و فلاکت آتش‌افروزی و شکاف طبقاتی خودشان دامن‌زده، چقدر می‌تواند ما را رشد دهد؟
هنوز در مرحله‌ی این هستیم که چه مدلی را باید پیاده کنیم؟
شاید به اندازه‌ی کافی، برای انس و ارتباط با سر رشته‌های هدایت، وقت نگذاشته‌ایم!
بسم الله الرحمن الرحیم
حالا که بحث آموزش‌های نوین و تحول آموزش و پرورش روی بورس است.
بگذار حداقل چند سؤال بپرسیم!
آیا آموزش و پرورش در قرن 21ام به عنوان نمادی از تکنیک و ابزارزدگی، تربیت بهتری را نسبت به هزار سال قبل رقم زده است؟
آیا بزرگ‌ترین افراد رشدیافته در عصر معاصر یعنی امام خمینی ره و حضرت آیت الله خامنه‌ای و اساتید بنام و بزرگی مانند علامه طباطبایی و آیت الله بهجت، با این انبوهه‌ای از ابزارها رشد کردند؟
به چه بیندیشیم؟!
شاخصه‌ی رشد چیست؟!
نوشت:
کنار گذاشتن همه‌ی این ابزارها که به وضوح درست نیست.
اما به نظر آموزش و پرورش با تکنیک‌زدگی، ابزارزدگی و تکنولوژی آموزشی‌زدگی و نظام‌های حاکم بر این‌ها درست نمی‌شود!
نظر شما چیست؟
