بسم الله الرحمن الرحیم
چرا ما شیعیان هر روز به پای منبر امیرالمؤمنین و ائمه‌ی هدی و رسول الله علیهم السلام نمی‌رویم و به حِکَم، آداب و معارفی که ماشاءالله در اخبار آن‌ها نهفته است. گوش فرا نمی‌دهیم؟!*
* در محضر بهجت؛ ج۲ ص۲۸۳
از کانال
@bahjat_ir
بسم الله الرحمن الرحیم
مجموعه‌های فرهنگی ایمانی انقلابی، غالباً برای حل مشکلات نظام و حفره‌های آن شروع و ادامه می‌یابند.
ولی آفت بزرگ این مجموعه‌ها سوار شدن روی سیستم خود و دست‌ها را طوری حائل کردن است که کسی تقلب نکند یا کسی مشابه‌کاری نکند یا کسی کنار ما در نیاید. یعنی کسی با کسی کار نمی‌کند مگر اندازه‌ی خودش یا بزرگ‌تر از خودش باشد. یا رابطه‌ای وجود داشته باشد.
این یک آسیب بزرگ ماست. شاید به هم‌دیگر اعتماد نداریم. این هست.
شاید فرد دیگری را لایق این نمی‌دانیم که درباره‌ی نظام کار به خصوصی انجام بدهد! این خیلی خطرناک است.
در هر صورت با این که تعدّد مجموعه‌ها با توجه به تعدد مخاطب صرفاً مسئله‌ی بدی شاید نباشد.
ولی این که مجموعه‌های مؤمن در ارتباط‌ها و پروتوکل‌های ارتباطی با هم، بسیار سخت‌ارتباط هستند؛ و به این راحتی دو مجموعه با هم بر کاری متفق نمی‌شوند این بسیار امر سخت و ناگواری است.
بسم الله الرحمن الرحیم
وقتی در پرداخت‌های کوچک زمانی که وسع کوچک است در دادن واجبات مالی و هم‌چنین مالیات، کار سخت باشد،
معلوم است که وقتی وسع بیشتر بشود؛ به همان اندازه بلکه بیشتر کار سخت خواهد بود.
#از_خودمان_شروع_کنیم
